de echte herenhaarverzorger van haar en ziel

Adviezen en tips voor zelfstandigheid

Uit: Management en consulting, platform voor organisatieprofessionals, nr. 3 - 2008

Bent u als organisatiedeskundige of -adviseur heimelijk bezig met plannen voor uzelf te beginnen? Net als dik 100.000 andere Nederlanders vorig jaar deden? Dan zijn tips & tricks altijd handig. Zes ondernemers uit totaal andere branches geven u gratis adviezen. "Leuren met jezelf? Welnee, gewoon een kwestie van goed relatiebeheer".

De bevlogen vakman
Pasquale Figaro (76), sinds 1965 "herenhaarverzorger"
"Al veertig jaar heb ik mijn herenkapsalon in hartje Amsterdam. Het woord ondernemer ken ik niet. Ik ken het woord vakmanschap. Daar zou het in elk beroep om moeten draaien. Mijn vakmanschap maakt mij namelijk onafhankelijk van mijn klanten. Zij komen naar mij toe omdat ze vinden dat ik hun haren goed verzorg en omdat ze zich thuis voelen hier. Ze komen niet omdat ik dat graag wil, maar vanuit zichzelf. Wie in zijn werk de menselijke maat voert, heeft gegarandeerd succes. Mensen willen kleinschaligheid. Ze willen als individu gezien worden door jou. Het menselijk kapitaal wordt in deze maatschappij veel te veel onderschat.
Dit betekent niet dat je je klein moet houden. Als een bekende presentator hier zijn haar wil laten doen, vraag ik een fors bedrag. Waarom zou ik weinig vragen, als hij zoveel verdient met zijn show? Ik ben geen kappertje, ik ben een vakman. Geen opdrachtnemer, een opdrachtkrijger. Ik wil hen niet, zij willen mij.
Een paar jaar geleden kreeg ik kanker. Ik was opgegeven. In dien tijd zij er ruim tweehonderd mensen bij mij op bezoek geweest in het ziekenhuis. Na mijn wonderbaarlijke genezing ging ik weer aan de slap - en iedereen kwam weer terug bij mijn zaak. Zo gaat dat. Als je inhoudelijk en sociaal kwaliteit levert, zullen ze altijd op je wachten.
Mijn zaak beslaat twintig vierkante meter. Het is mijn theater. Ik kan er doen wat ik wil en dat doe ik al decennia. Ik raad iedreen aan die eigen baas wil zijn: leef met passie voor je vak. Er moet erotiek zijn, zoals tussen man en vrouw. Zonder kun je je werk niet goed doen."

De halve ondernemer
Joanne Swabe (39), vertaler
"Als "loslopende Engelstalige" in dit land werd ik regelmatig uitgebuit door collega's - en collega's van collega's - voor vertalingen. Dat slokte zoveel werktijd op dat ik grenzen besloot te stellen en geld ging vragen. Eerst vond ik dat moeilijk, je wilt mensen toch van dienst zijn. Maar als je eigen werk voortdurend in de knel komt, wordt de keuze vanzelf eenvoudiger.
Naast mijn werk als zelfstandige heb ik altijd in loondienst gewerkt. Ik vind het prettig dat mijn premies betaald worden en dat ik recht heb op de nodige uitkeringen, mocht dat nodig zijn. Wie eerst van zelfstandigheid wil proeven, raad ik aan in deeltijd te blijven werken. Het voordeel ervan is ook dat je je tarieven lager kunt zetten dan volledig zelfstandigen. Ik pluk hier de vruchten van. En: als een opdracht je echt vreselijk lijkt, kun je gewoon weigeren.
Deeltijd werken betekent wel dat je vaak in weekends en avonduren zal moeten werken, om je opdrachtgevers te houden. Ik vind het moeilijk maat te houden bij het aannemen van opdrachten. Het risico bestaat dat je over je eigen grenzen gaat. De vertaling van een rapport van veertig pagina's levert me evenveel op als twee maanden werken bij een baas. Zo'n rekensom maakt afslaan lastiger. Inmiddels heb ik geleerd echte spoedgevallen niet meer aan te nemen, of extra geld te vragen.
Nog een tip: voorbereiding! Soms bekijk ik een vertaalopdracht die op het eerste gezicht mee lijkt te vallen. Als ik eenmaal bezig ben, blijkt de tekst aan alle kanten te rammelen. Dan baal ik van de prijs die ik vooraf heb gegeven, want die had een stuk hoger moeten zijn."

De ondernemer met gezond verstand
Peter Staal (49), huisarts
"Ondernemen vind ik geen vak. Het is een lifestyle. Je naasten moeten zich erin kunnen schikken. Anders krijg je of problemen thuis, of in je werk. Nog waarschijnlijker: op beide fronten. Zeker als het je partner betreft: als deze de druk en hectiek die er soms bij hoort niet kan accepteren, is het geen aanrader ermee te beginnen.
Omdat iemand bezig is met iets waar ook zijn hart ligt, loert voor elke ondernemer het gevaar dat hij zich verliest in zijn beroep. Mijzelf kostte het aanvankelijk grote moeite ziektegevallen van me af te zetten. Al was het vrijdagavond, dan wilde ik stiekem toch wel weten hoe het afgelopen was met mensen die bijvoorbeeld in het ziekenhuis waren beland. Die knop moet je leren omzetten, anders identificeer je jezelf compleet met je vak. Dat is geen gezond evenwicht met de andere rollen die je ook nog hebt.
Als huisarts zie ik patiëntien die ondernemer zijn en met een dreigende burn-out of een behoorlijke infectie rondlopen. Ze kunnen niet stoppen omdat ze hun klanten niet willen teleurstellen, of die grote opdracht niet willen mislopen. Dat zijn lastige dimella's. Al zijn ze duur, ik zou toch een arbeidsongeschiktheidsverzekering afsluiten. Dan is er tenminste een financieel vangnet voorhanden in noodgevallen.
Goed voor jezelf zorgen is essentieel bij startend ondernemerschap. Ren niet als een jonge hond het veld in. Wees behoedzaam: verken de markt, ontdek wat je zelf aankan. En: ontwikkel je eigen specialismen die je leuk vindt in je vak. Dat kan de relatieve sleur van routineklussen compenseren. Bovendien geeft het je bedrijf een bepaald profiel.
Zelf vond ik het leuk me te verdiepen in kindergeneeskunde. Nu krijg ik soms mensen over de vloer die denken dat ik kinderarts ben. Onterecht natuurlijk, maar het voelt wel als compliment. Kortom: met een beetje geluk krijg je een bepaalde naam in wat jijzelf het liefste doet. En waarom wilde je ook alweer zelfstandig worden?"

Zelfstandig in de kleinkunst
Frank van Pamelen (42), cabaretier en presentator
"Na mijn studie Letteren wist ik al dat ik ooit van mijn eigen teksten wilde leven. Een aantal jaren werkte ik in loondienst. Toen ik van baan switchte en deze niet beviel, besloot ik zelfstandig te worden. Omdat mijn vrouw een vaste baan had, was de financiële onzekerheid van die stap minder groot.
Wat ik vooral heb geleerd is om mijn administratie goed te regelen. Ik ben van het type "schoenendoos", dus een administratiekantoor lag voor de hand. Het kantoortje dat me werd aanbevolen leek goed te zijn. Dat de dame in kwestie een matrassenhandel ernaast runde, had me misschien aan het denken moeten zetten. Toen ik later bij een ander kantoor terecht kwam, bleek dat ik allerlei naheffingen moest betalen omdat zij het niet goed had gedaan. Maar verder geeft het rust als je de aandacht bij je eigen zaak kunt houden. Nu ben ik slechts één dagdeel per kwartaal kwijt aan het verzamelen van informatie voor de BTW-aangifte. Overigens vind ik zelfs dat al een opgave.
Als het rustiger is met mijn werk, ga ik naar bijeenkomsten waar mensen "van het wereldje" elkaar ontmoeten. In mijn geval betekent dat festivals bezoeken en voorstellingen bekijken. Je moet op de hoogte blijven van wat er in je branche speelt. Zo kom je er ook achter of je te goedkoop of te duur bent. Het zijn de momenten waarop je hoort wat er zoal speelt en waarop je ideeën kunt uitwisselen. Dat laatste is belangrijk, ook al komt er niet direct iets concreets uit voort. Laat maar rijpen. Op termijn kunnen er wel degelijk zakelijke opdrachten uit ontstaan."

navigatie