de echte herenhaarverzorger van haar en ziel

kuufke

Mijn eerste bezoek aan de kapper staat me nog helder voor de geest. In het midden van de salon staat de kinderstoel. Ik zit op de hoogste stand, vastgesjord, amper vier jaar oud. De tondeuse ratelt. Ik gil en krijs en schop om me heen. Het mag niets baten: mijn haren gaan eraf. Als ik weer buiten sta, rest mij een klein plukje haar bovenop mijn schedel. Rondom ben ik helemaal kaalgeknipt.

Een "kuufke" noemt men dit kapsel in Noord-Limburg. Ik heb er vele jaren mee rondgelopen. Pas na mijn tiende werd mij toegestaan om over te stappen op een scheiding, rechts van het midden. Die scheiding heb ik nu, ruim veertig jaar later, nog steeds.

Tien jaar geleden verhuisde ik naar een dorp in de buurt van 's Hertogenbosch. Daar vond ik de ideale kapsalon: Chez Lambère.

Lambère kende ook mijn voorkeuren qua conversatie: het weer, de bescheiden resultaten van de kinderen op school, en de vakantie die eraan zat te komen: hij naar het zuiden van Limburg en ik naar het zuiden van Frankrijk. En dan nog de extra service. Als Lambère klaar was met de haren op mijn hoofd, kapte hij de wenkbrauwen in model, verwijderde het overtollige haar uit de oren, en knipte de haren weg die uit mijn neus naar buiten groeiden.

Begin dit jaar ben ik weer verhuisd, weliswaar binnen Brabant maar toch een aardig eind richting mijn geboortestreek. Op zoek dus wederom naar een kapsalon. Als ik er uiteindelijk eentje binnenstap, wacht mij al direct een verrassing: de aanbevolen herenkapper blijkt een dame. Desgevraagd geef ik te kennen dat ik een kort kapsel prefereer want "de lente is in aantocht". Dat had ik beter niet kunnen zeggen. In een onwaarschijnlijk tempo word ik gekortwiekt en nog geen tien minuten later sta ik weer buiten. En niks geen extra service à la Lambère. Tersluiks werp ik nog een blik in de etalageruit. O nee toch, het zal toch niet waar zijn!!!!?

Thuis wacht de verbijstering van mijn vrouw en hoon van mijn kinderen. Pappa is een gabber, zegt mijn jongste dochter. En de spiegel in de badkamer bevestigt mijn ergste vermoeden: ik ben weer terug in "kuufkesland".

Het is enkele maanden later en ik zie eruit als iemand die gisteren naar de kapper is geweest. Voorlopig hoef ik dus nog niet, maar ik heb mijn plan al getrokken. Eén uur heen, veertig minuten wachten, twintig minuten knippen, en dan weer één uur terug. Dat is drie uur atv plus ongeveer tien liter diesel.

Lambère, à bientôt.

Wiel Hegger, Boxmeer

in NL schrijven lezers over hun huiselijk leven. Dit is aflevering 178.

navigatie